Добитник на престижната награда „Григор Прличев“ за наградената поема за 2018 под шифра "Марко" е Славчо Ковилоски.

Славчо Ковилоски (Скопје, 1978) е македонски поет, прозаист и книжевен историчар. Автор е на една збирка раскази („Лоша тетка и други раскази“), две монодрами („Синот на Волкашин“ и „На Ножот“), три збирки поезија („Сонцето повторно ќе изгрее“, „Поезија во движење“ и „Барутна поезија“), три романи („Опасен сум“, „Сонување“ и „Синот на Кралот“) и повеќе монографии од областа на книжевноста, историјата и културологијата. Имал повеќе настапи и предавања за урбаната култура во ширум земјата, како и во странство (Њујорк, Загреб, Белград, Софија). Преведуван е на повеќе европски јазици. Бил главен и одговорен уредник на списанието за литература, култура и уметност „Современост“. Работи во Институтот за македонска литература, при Универзитетот Св. Кирил и Методиј во Скопје. Добитник е на повеќе награди, меѓу кои: наградата за наука „3 Ноември“ и за поезија „Јован Котески“. Во 2018 година како еден од најмладите добитници ја примил најголемата државна награда „Гоце Делчев“ за особено значајно остварување од интерес на Република Македонија од областа на науката за монографијата „Прилеп и Прилепско во XIX век (културно-историски процеси).
Идејата да се напише поемата „Крале Марко по вторпат“, авторот ја наоѓа во мешањето на легендите и историските факти за Кралот Марко, при што честопати стварноста е заменета со митологијата и обратно. Крале Марко како најомилен јунак во епосот на јужнословенските народи нуди извонредно многу можности градење книжевен лик кому не му се туѓи ниту реалноста, ниту фантастиката.

Жири комисијата за доделување на наградата „Григор Прличев,  што НУ Центар за култура „Григор Прличев“ Охрид ја доделува за најдобра поема (ракопис)  во 2018 година, во состав: Наташа Аврамовска (претседател), Иван Џепаровски (член) и Валентина Миронска-Христовска (член), на состанокот одржан на 21. декември 2018 г.  ја донесе следната  О Д Л У К А

Со мнозинство гласови беше одлучено за најдобра поема да биде избран ракописот „Крале Марко по втор пат“ поднесен под шифра „Марко“. Издвоениот глас на членот на комисијата Валентина Миронска-Христовска се изјасни во прилог на  поемата „Воскресение на зборот“ (шифра: „Сердарот“). Меѓу другите ракописи, во најтесниот изборен круг беше вброена и поемата „Тесен пат кон далечниот север“ (шира: „Северница“).
О Б Р А З Л О Ж Е Н И Е

Ракописот под наслов „Марко Крале по втор пат“ (шифра : „Марко“) е експресивен поетски портрет на епскиот легендарен јунак. Лирската димензија на пеењето ја донесува огласувањето во прво лице, односно самоогласувањето на Крале Марко по однос на сопствената амбивалентна природа: „Ѕвер сум, ангел сум/ Две лица крие душава моја“). Експресивноста на овој поетски портрет е возбудлива и  изведена во подражавањето на воинствениот агон, но сега пренесен и на психичко рамниште во себедоживелицата на јунакот, на сопствената двојна природа,  при неговото будење шест стотини години подоцна. Имплицитна претпоставка на пеењето е актуелната општествена  стварност (локална, но и глобална), неподобното време за епско јунаштво, при што лирско-епскиот портрет на Крале Марко е дополнително реализиран на рамиштето на автосубверзијата. Поемата „Марко Крале по втор пат“ е несомнено поетски одговор на општествениот наговор на денешницата, та чинот на неговото поетско портретирање во самоогласувањето,  лирската контаминација на неговата заскитаност при будењето во „погрешно време“ воедно се реализира и како двосмислен акт на уметничко автодафе.

Членови на Жири-комисијата:            
Наташа Аврамовска (претседател)
Иван Џепаровски (член)
Валентина Миронска-Христовска (член)